Tom Phillips - Ludzie: Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko

Ta książka dostaje ode mnie zdecydowanie 10/10. Po pierwsze, za tytuł, który jest super. Po drugie, za trzy pierwsze akapity, które wystarczyły, żebym się w niej zakochała i zapadła przyjemnie w żartobliwy styl pisania Philipsa. Ale nie dajcie się zwieść, Ludzie... zaczynają się może i niewinnie, śmiesznie i przyjemnie, ale kończą mocnym, stanowczym przesłaniem, które jest bardzo na czasie.

To nie tylko zbiór ciekawych faktów, o których większość z nas nie wie, zabawnych, ale prawdziwych anegdotek i popularnonaukowej wiedzy, to historia ludzkości w pigułce. I ta pigułka zdecydowanie nie przedstawia nas z dobrej strony. Jest dokładnie tak, jak autor sugeruje w tytule - potrafimy zepsuć wszystko, czego się dotkniemy. Podczas czytania miałam nieodparte skojarzenie z Nagrodami Darwina (wiecie, to te takie nagrody, które dostaje się za najgłupszą śmierć).

Znajdziecie tu wszystko - ekologię, ekonomię, technologię, politykę, historię, socjologię, psychologię, filozofię i dużo, dużo innych trudnych słów, czyli każdy coś dla siebie. A jeśli nie lubicie trudnych słów, to na pewno ucieszy Was fakt, że książka jest napisana naprawdę przystępnym, przyjemnym językiem, który zrozumie każdy laik (wiem, o czym mówię). Phillips potrafi tak miło pisać o antybiotykach, które przestają działać na zmutowane szczepy wirusów i dziurze ozonowej, przez którą wszyscy spłoniemy. 

Podczas tej krótkiej lektury dowiedziałam się tylu nowych rzeczy! Lubię dowiadywać się nowych rzeczy, żeby potem zabłysnąć w towarzystwie anegdotką typu "a wiedzieliście, że..." i żeby wszyscy myśleli z podziwem "łaaa, jaka ona jest mądra i oczytana". A tak serio, to lubię dowiadywać się nowych rzeczy, bo dowiadywanie się nowych rzeczy jest super, a książki, które pozwalają nam się dowiedzieć tych nowych rzeczy (i to jeszcze w tak przystępnej formie) są mistrzostwem i spełniają dokładnie taką rolę, jaką powinny spełniać książki - bawią i uczą. I Ludzi... można do nich zdecydowanie zaliczyć.

Bo pomimo tego miłego i zabawnego klimatu, książka Phillipsa porusza naprawdę poważne tematy i otwiera oczy na wiele naglących problemów naszego świata (jeśli jeszcze do tej pory nie zdawaliście sobie z nich sprawy albo trochę je ignorowaliście). Ale spokojnie, na pewno nie dostaniecie depresji podczas czytania, nie wpadniecie też w czarną rozpacz, uświadamiając sobie bezbrzeżność ludzkiej głupoty. Jeśli w Waszych oczach pojawią się łzy, to będą one najprawdopodobniej wywołane śmiechem. 

Z drugiej strony, mam nadzieję, że Wasze serduszka poruszą się jednak troszeczkę i po przeczytaniu ostatniej strony poświęcicie przynajmniej minutkę na refleksję na temat tego, jak bardzo prawdziwe są słowa autora i co mogliśmy, albo co jeszcze możemy zrobić inaczej, żeby nie zniszczyć ostatecznie wszystkiego, co nas otacza. Tak było w moim przypadku i za to też kocham tę książkę!